Steph Vaessen van het Heerlense familiebedrijf Vaessen Juweliers heeft in het voorjaar van 2017 de zaak overgedragen aan zijn oudste zoon, Servaas. Als afscheidscadeau aan zijn stad Heerlen heeft hij het carillon dat in 1964 door zijn vader is geplaatst laten restaureren.

Carillon Vaessen te Heerlen: “de laatste eruptie van de gouden mijntijd”

In het jaar 1963 besloot mijn vader, Winand Vaessen, zijn passie voor carillonmuziek te verwezenlijken en een carillon te laten bouwen aan het pand op de Bongerd.

Hij vroeg de firma Petit & Fritzen uit Aarle – Rixel om een offerte te maken. Het werden uiteindelijk 12 bronzen klokken (1,5 octaaf) en een figuurloop met poppen.

Bij de gemeente werd uiteraard een vergunning aangevraagd voor deze muzikale attractie. Toen dit de Pancratiuskerk ter ore kwam, kwam er hevig verzet. De kerk had namelijk in der tijd zelf al een carillon aangeschaft en wilde geen concurrentie. De toenmalige Deken Bemelmans kwam speciaal op bezoek bij mijn vader, om hem op andere gedachten te brengen. Zijn redenen waren dat er andere manieren waren om reclame te maken en dat een carillon toebehoorde aan de kerk. Om nog extra druk uit te oefenen verscheen er zelfs een artikel over in het Limburgs Dagblad, in 1964.

Maar mijn vader hield voet bij stuk en kreeg – zij het met enige vertraging – toch de vergunning om het carillon te laten bouwen. In het najaar van 1964 is deze geplaatst en voor vele jaren waren elk kwartier de melodieën te horen over de Bongerd.

Had mijn vader geweten dat een jaar na de bouw premier Joop den Uil de sluiting van de mijnen aan zou kondigen, had hij het carillon nooit laten bouwen.

Zelf werd ik eigenaar van het carillon toen ik in 1980 de zaak overman. De jaren die daarop volgden, viel langzaam de ene na de andere functie uit, tot alleen nog het uurslag overbleef.

In het voorjaar van 2017 heb ik de zaak overgedragen aan mijn oudste zoon, Servaas. Als afscheidscadeau aan mijn geliefde stad, Heerlen, heb ik het carillon in zijn geheel laten restaureren, zodat hij in oude glorie kan spelen.

Het carillon is ook een ode aan de mijnwerker. Ik heb al vele malen gehoord van mensen van mijn leeftijd of iets jonger dat zij vroeger samen met hun opa, die koelpiet was geweest, naar het carillon kwamen kijken om de vier mijnwerkerspoppen te zien in de figurenomloop. De mijnwerkerspoppen waren bijzonder populair, omdat het voor lange tijd het enige was wat het mijnverleden eerde.
Deze restauratie heb ik dan ook voor hen laten doen. Nu kunnen zij hun eigen kleinkinderen meenemen naar het carillon. Het speelt 3x per dag; om 15.00 uur, 16.00 uur en 17.00 uur. Wie wilt, kan zelf een liedje uitkiezen uit de uitgebreide muzieklijst. De vier mijnwerkerspoppen staan uiteraard in de figurenomloop, als eerbetoon aan al die mensen die Heerlen hebben gemaakt. Iets waar we trots op mogen zijn.

Steph Vaessen