Corona staat de Heerlense ondernemer niet in de weg als het gaat om nieuwe concepten ontwikkelen. Gelukkig maar, want dat geeft het centrum een geweldige boost. Vlak voor de coronacrisis opende de Brunchbar aan de Saroleastraat 1B, wat inmiddels een bekende naam in is Heerlen. Hoog tijd om eindelijk deze ‘nieuwkomer’ voor het echie aan jullie voor te stellen.

Het voelt niet meer echt als kennismaken, want de Brunchbar zit inmiddels al enkele maanden gevestigd op de hoek van de Saroleastraat. De zaak loopt als een tierelier, merkt ook Laura die als barista in de zaak staat. “We hebben niks te klagen. De zaak zit iedere dag goed vol en dat motiveert enorm om er nog meer uit te halen”, vertelt ze. “Iedereen is welkom en dat willen we ook uitstralen. Ons menu is zo gevarieerd gemaakt dat er voor iedereen iets tussen zit.”

Om maar eens een greep uit dat menu te nemen: rijkgevulde plankjes voor de vis- of vleesliefhebber, toast met vegan pulled pork en ontbijtgerechtjes die de hele dag door besteld kunnen worden. Daarbij wordt heerlijke koffie of thee geserveerd. Liever wat fris? Dan zijn er ook smoothies en frisdrank van Fritz. Ook is het mogelijk om op reservering van een uitgebreide high-tea te genieten.

Tijdens het opstarten van de zaak heeft eigenaresse Maria veel rekening gehouden met de wensen van de gasten. “Op social media vroegen we onze volgers wat zij graag aan assortiment terug wilden zien in de zaak”, legt Laura uit. “Daaruit bleek toen dat vegan en glutenvrij gebak nog niet veel te vinden was in Heerlen.”
Nu staan de dames iedere ochtend te bakken om de vitrine te vullen met versgebakken creaties.

Iedere laatste zondag van de maand organiseert de Brunchbar de Lazy Sunday Brunch. Laura vertelt wat dit precies inhoudt: “Als je een kaartje koopt voor dit event kun je de hele dag komen tafelen bij ons. Denk aan ontbijtgerechten die je zelf niet zo gauw zal klaarmaken, dus echte guilty pleasures. Misschien dat we in de toekomst mensen gaan aansporen om in hun mooiste pyjama te komen tijdens dit evenement.”

Tekst: Maxime Paulis
Foto: Luc Lodder